Bo może się przydarzyć piękno

Bo może się przydarzyć piękno.

Jak płatek śniegu.

Że aniołowie w niebie klękną,

a czas przystanie w biegu.

Bo może się przydarzyć piękno.

I drugi raz się nie powtórzy,

w cichości może przemknąć,

nim w błękit się zanurzysz.

Bo może się przydarzyć

że nagle, obok, mimo,

przeminie o czym marzysz,

nadzieje wszystkie zginą.

Dlatego patrz i czuj.

Do serca zaproś spokój.

Niech z ciszy pancerz twój,

I światłem stań się w mroku.