
Czas minął, lecz zostawił pamięci złoty płomyk,
Tam oczu kolor twoich i głos słyszę znajomy.
Na cztery strony świata, wiatr rozwiał kontur znany,
Jak ranisz nas. O czasie! Choć płynąc leczysz rany.
Czas minął, co był dla nas na szczęście przeznaczony.
Zegara dźwięk odmierza samotnych lat miliony.
Ty czasie obojętny na łzy nasze i smutki,
Rozciągnij się w radości, w żałobie bądź nam krótkim.
Tak chciałbym by czas minął i nas nie zauważył.
I poszedł gdzieś i zginął, tak sobie bym wymarzył.
Gdzieś obszedłby nas bokiem, zostawił w trzech wymiarach,
By nas nie zauważył, dołóżmy wszelkich starań.
Ilustracja: Henryk Mastalerz (https://www.facebook.com/profile.php?id=100089225117785)
Piękny wiersz .. tak czas jest nieubłagany , nie zatrzyma sie na chwilę .. czasem wolniej , innym razem szybczej …