Dla nich zwykła to robota

Rzekłbym, że codzienność szara,

W słońcu nić ich lśni jak złota,

Srebrem zda się w mgieł oparach.

Nocą tkane, by nad ranem

Świat zadziwić koronkami,

Spójrz, jak piękny ten ornament,

Ozdobiony nieba łzami.