O herbie Nowogrodźca
Pług w gliniastej grzęźnie ziemi,
Jak wyżywić tu rodzinę,
Jak ten ciężki los odmienić,
Gdy nam Bóg przydzielił glinę.
Woda stoi po opadach,
Błoto nam zdejmuje buty,
Ciężko żyć, że szkoda gadać,
Każdy chodzi tu jak struty.
Plon tu marny ziemia daje,
Dobrze, że są ryby w rzece,
Młodzież w obce rusza kraje,
Szukać pracy gdzieś w opiece.
Nędza w Nowogrodźcu taka,
Że ucieka stąd kto może,
Ino siąść, panie i płakać,
Pomóż jakoś dobry Boże.
Tak tu było w dawnych wiekach,
Aż los został odmieniony,
Siedząc na baranie wjechał
Do miasteczka Jan Szalony.
Ludzie zwali go szalonym,
Bo wciąż włóczył się po świecie
Czemuś wciąż zadowolony,
Z tego żył, co dzień przyniesie.
W karczmie siadł, zamówił piwo,
Dał karczmarce srebrny grosik,
I zawołał, ino żywo,
Do zjedzenia daj mi cosik.
Gdy doczekał zamówienia
I spokojnie piwo żłopał,
O gliniastych słuchał ziemiach,
I o ciężkiej doli chłopa.
Narzekali wszyscy wokół,
Że są marne plony z pola,
Że podatki na ostrokół,
No i ciężka chłopska dola.
Na to Jan co był szalony,
Wlazł na stołek i zawołał
Słuchaj ludu ciemiężony,
Odłóż pług i siądź do koła.
Jakie koło, cóż on bredzi,
Jak odłożyć ciężkie brzemię,
Bóg nakazał nam się biedzić,
Przeto dał gliniastą ziemię.
A Jan mówił im o glinie,
O naczyniach z niej lepionych,
I że zanim rok przeminie,
Każdy będzie miał miliony.
Kto posłuchał, pług odłożył,
I na kole toczył dzbanek,
To jak Rotszyld zaraz pożył,
Tworząc dzbany nakrapiane.
Na pamiątkę wydarzenia
W herbie dwie baranie głowy,
Jedna jest symbolem ziemian,
Drugi baran jest Janowy.
Czemu ziemian jest symbolem?
Bo nie wpadli na to sami,
I do dziś by swoje role,
W pocie cięli lemieszami.
Hełm zakutych łbów to znak.
Odłożony, bo zmądrzeli,
Ja wam mówię było tak,
Jak tu żeście usłyszeli.
No, a wieża, jak to wieża,
symbol władzy to książęcej ,
ślad po dawnych to rycerzach,
w książkach jest o wieży więcej.
Z bajki płynie tej nauka,
Dobrze i szaleńca słuchać,
Co dziś zdaje się szalone,
Jutro jest błogosławione.