11. maja 2020
Patrz synu, oto jest plantacja,
aż po horyzont pola trzciny,
niepoliczona rabów nacja
dla naszej trudzi się rodziny.
Co zbiorą wszystko nam oddają,
Lecz zostawiamy im drobiny,
niektórzy bardziej się starają,
gdy mają swoje okruszyny.
Wiadomo, że nas okradają,
my pozwalamy się okradać,
ci najchytrzejsi zasiadają,
w tak zwanych obozowych władzach.
I ci co mają troszkę lepiej,
to wrogiem reszty tej hołoty,
bo każdy co sam biedę klepie,
wie, że to przez nich ma kłopoty.
Ich bunty przez to nam niegroźne,
bogatszych biją, ale swoich.
My dla ich złości niewidoczni,
spokojnie tort możemy kroić.
Oto nadrzędna jest zasada.
Jeżeli rządzić chcesz bezpiecznie,
to każdej władzy jest podstawa:
Podziel, a rządzić będziesz wiecznie.
Są jeszcze inne tajemnice,
które znać musisz, by tu przeżyć,
chociaż to zabrzmi absurdalnie,
to w słowa moje lepiej wierzyć.
Przegrywać musisz by zwyciężyć,
oto do długich rządów droga,
skróć o dwa oczka im łańcuchy,
byś mógł im znowu poluzować.
Do buntu dojdzie, to jest pewne,
lecz buntem każdym masz kierować
i jak te owce, pójdą rzędem,
by zamiar twój zrealizować.
Niech im się zdaje, że wygrali
niech wychwalają swe zasługi
a łańcuch był i łańcuch będzie,
tak samo ciężki jak i długi.
Sam przeciw sobie masz buntować,
otumanionych niewolników,
lecz proces trzeba kontrolować,
inaczej skończysz na śmietniku.
Niech krzyczą, niech tam maszerują,
spełniaj opornie ich życzenia,
potem po cichu stanów prawo,
co na twą korzyść wszystko zmienia.
Gdy myślą, że już zwyciężyli,
pijackim zasypiają snem,
im dłużej sen swój będą śnili,
tym siły w nich do buntu mniej.
I jeszcze jedna ważna sprawa,
to co prawdziwe, dobre, piękne,
trzeba powoli im okrawać,
w żarłoczne zmienić ich bakterie.
Bezradnych hedonistów masy,
za każdą głupią pójdą modą.
Nadeszły dla nas tłuste czasy
więc dziel i rządź tą ludzką trzodą.
I zawsze siadaj na balkonie,
w dalekim na widowni rzędzie,
bo gdy ten nędzny świat zapłonie
tam szukać ciebie nikt nie będzie.