Złota nić

(07.12.2024)

Ciężkie od nasion 

trawy wiatr ugina,

Rzeka szeroka 

delikatnym śpiewem

O swym istnieniu 

drzewom przypomina,

Tocząc swe wody 

zabarwione niebem.

Słońce z wysoka 

ogrzewa stworzenie,

A ono mruczy, pręży się

w rozkoszy,

Przestrzeń omiatam 

złaknionym spojrzeniem,

Stąpam ostrożnie, 

by ciszy nie płoszyć.

Nikogo wokół, 

chociaż miasto blisko,

Skrzydlate duszki 

chowają się w kwiatach,

Szczęściem jak deszczem 

nasiąka tu wszystko,

Ja złotą nicią

dzień ten w pamięć wplatam.